De Franse bewegwijzering
Frankrijk was het eerste land ter wereld met een geordende wegnummering. Al in de tijd van Napoleon waren de wegen administratief genummerd. Begin 20e eeuw werden ook de wegen types op de “panneaux” vermeldt. Frankrijk was daarmee het eerste land waar men met enig logisch begrip lange afstanden op comfortabele en goed genummerde wegen kon bereizen.
N Route National
D Route Departementale
G.C. Grande Cummunication
I.C. Chemin d’Intérêt Commun
V.O. Chemin Vicinal Ordinaire
R.F. Route Forestiere
Zoals de Fransen betaamd, “Frankrijk is Parijs”, lopen alle N routes vanuit Parijs. De nummers 1 – 17 kloksgewijs. Hoe hoger het nummer, hoe verder van de hoofdstad tot 212. Voor de Departementale wegen hanteert elk departement zijn eigen wegnummer regels…
In de jaren 30 werden veel G.C. en D routes opgenomen in de N classificatie. De hernummering van de borden was voor rekening de gemeenten en departementen. Dit gebeurde niet overal op stel en sprong, dit en de komst van de oorlog is het antwoord op de vraag waarom op sommige foto’s van borden uit de oorlogstijd de nummering ontbreekt.
Na D-Day leverde dit soms ook verwarring op bij de geallieerden zoals bij het panneau St.e Marie du Mont.
De borden voor de G.C. en D routes werden veelal door het bedrijf Dunlop geproduceerd als blauwe metalen plaat met een zeer karakteristiek lettertype. De grote N wegen werden voornamelijk door de indrukwekkende Panneaux Michelin gesierd. ( zie hiervoor de pagina Panneaux Michelin)
